Zaterdag 05-11-2016 / Zondag 20-11-2016

Zaterdag 05-11-2016
Vandaag was het dan echt zover eerste trip die ik ga doen, we moesten om
half 8 bij Chico thuis zijn om te ontbijten, zoals gewoonlijk neemt Iris er een Brabants kwartiertje bij
(oeps iets te laat). Maar er was nog genoeg eten over en het was super lekker (vooral het fruit).
Ik kwam er al snel achter dat Chico twee tamme honden had, dat was wel even
knuffelen. Omdat ik dat nu niet kan doen met onze Sjirco. Het bleef bij Chico niet bij honden, hij had ook nog kippen en karpers. Na alles ontdekt te hebben in huis was het tijd om te beginnen aan het avontuur ( eerder lange reis). Gelukkig zat de sfeer er goed in met het rijden. In het begin van de reis was het gezellig zingen met zijn allen. Chico zei dat hij dit nog nooit had mee gemaakt, dat een groep zo positief was met de bus rit. Is wel leuk om te horen, dat we gezellig zijn. Onder het rijden was er ook een spontane verassing. We kwamen apen tegen die over staken ,helaas was ik te laat met het fototoestel. Na de apen hadden we onze eerste tussen stop. Na 3 uur in het busje, was het wel fijn.om je benen te kunnen strekken.
De eerste stop was Nickerie markt, zonder de wc stops mee te tellen haha.
Op de markt was er van alles te koop, vooral fruit en groenten en natuurlijk ijs, daar zijn zie hier
echt gek op. Op de markt werden we ook aan gesproken met de vraag of ze met ons op de
foto mochten. Wij dachten eerst waarom? Het blijkt dat sommigen mensen nog nooit blanken mensen hadden gezien, in het Surinaams noemen ze ons bakra. Kreeg het gelukkig al op stage uit gelegd anders had ik het niet geweten, kinderen leren me veel bij. Eénmaal op de foto geweest met veel mensen, daarna zijn we weer verder gegaan met de bus. De reis werd voort gezet naar de kust van Suriname. We hadden met zijn allen even het idee dat we weer in Nederland waren, het leek op de kust maar dan zonder strand maar met de stenen dijk. Na het strand bezoek zijn we voor het laatste uurtje in de bus gegaan om daarna over te stappen in de boot. Om in de boot te stappen was nog een hele kunst, want de steiger was zo hoog dat we in de boot (kajak) moesten springen.
De bootjes zijn niet zo breed, je kan maar met twee mensen naast elkaar zitten. Het was wel wiebelen met instappen. Op het meer begon het zachtjes te regenen, het duurde niet
lang voordat het er echt uit kwam! Ja hoor we zijn tot de onderbroek aan toe nat van een tropische regenbui, dit kan ik weer afstrepen op mijn lijstje. De regen doet gewoon zeer, het lijkt op hele harde hagel. We hebben even staan schuilen maar niet lang. We moesten de dam over met de boot, ik dacht ik ben nu toch al nat dan ga ik ook maar helpen. Gelukkig ging de zon al snel schijnen want ik kreeg het hier toch wel koud, en dat met 30 graden, en 35 graden gevoelstemperatuur.
Gelukkig bleef het met tweede deel varen droog, daar moesten we anderhalf uur in de boot blijven zitten. Over de dijk waren we eigenlijk al in Bigipan. Het betekend grote pan, de plaats heeft die benaming gekregen, omdat het vanuit de lucht lijkt op een grote steelpan. Dus anderhalf uur hebben we in de steel van Bigipan gevaren. We kwamen in dat anderhalf uur ook verschillenden dingen tegen, als eerste kwamen we apen tegen. Dat was super gaaf, die waren aan het schuilen geweest voor de regen met zijn allen. Daarna hebben we nog rode ibissen, witte ibissen, steltlopertjes en veel buizerds gezien die aan het jagen waren. We hadden een leuke gids op de boot die van alles over de vogels kon vertellen. Het was zoveel informatie dat ik het allemaal niet heb onthouden.
Eenmaal in de pan aan gekomen ging de wereld open, van een begroeit riviertje naar een mooi open meer midden in de bossen. Waar je alleen kan komen met een boot. Het gaf ook meteen rust. Op het meer waren 6 huizen gebouwd, en in een van die huizen gingen we slapen met zijn 16e. Bij het huisje aan gekomen, na een paar keer vast te hebben gezeten. We zaten vast omdat het droog seizoen
was en het water alleen maar bij gevuld word in het meer als het regent. Je kon overal staan in het meer. Onze kleren waren nog niet droog ,snel omkleden naar bikini, want we hadden het allemaal een beetje koud gekregen en trek. De vrouwen die daar kookte hadden lekker loempia’s
gemaakt om de honger te stillen. Na twee uur weer de boot in om te gaan kijken naar de rustplaats van de vogels. Voor mij was het helaas weer in natten kleren stappen, maar uit eindelijk
maakte het niet uit we werden toch weer nat in de boot.
Toen we bij rustplaats waren zag het er echt prachtig uit, kon daar wel uren zitten om naar het geluid te luisteren.
Voor foto’s was het toch een beetje ver, dus bedachten we, we
net zo als de bemanning en lopen stuk naar de vogels toe, gelukkig mocht het.
De bodem van het meer was wel erg modderig ,maar goed te lopen. We waren uit eindelijk maar 10 meter van de vogel vandaan. Je zag de rode ibissen goed zitten, en nog veel meer soorten maar die kan ik allemaal niet benoemen. Op een gegeven moment werden we terug geroepen omdat het al donker werd en het ging onweren. Dat was ook wel mooi om te zien, alleen niet zo fijn als je zelf
in het water staat. In het huis aan gekomen stond er een heerlijk maaltijd klaar met koud drinken, dat was echt genieten! De regen begon toe te nemen en onweer ook, we zouden eigenlijk nog op kaaimannen spot gaan, maar dat durfde ze niet aan met de onweer en het lage water.
Het werd een avondje kaarten met iedereen.
Zondag 06-11-2016
Vandaag was het ook weer vroeg licht en geluid om ons heen. Er waren twee
mensen zo leuk geweest om de wekker te zetten, toen dacht ik shit, maar ja was toch al wakker dus ik ben maar mee gaan kijken naar zonsopgang. Daarna weer terug gaan liggen tot het ontbijt. Het ontbijt was echt lekker met vers fruit, boterhammen, en warm vlees. Al snel gingen we flamingo’s spotten. Ik zat bij de aanstekelijke lach bemanning. Het werd een leuk tripje met alleen maar grappen maken. We waren de eerste boot en lieten per ongelijk de flamingo’s wegvliegen.
Gelukkig vlogen ze rondjes en kwamen ze terug. Maar wat was dat een mooi en “raar” om flamingo’s in het wild te zien. De veren waren super mooi. Ze kwamen ook vlak over vliegen bij de
boot. Na flamingo’s spotten gingen we vissen, nou dat vond ik in begin
toch echt niks, maar uit eindelijk kreeg ik er handigheid in. De vissen moest je met de hand uit de netten halen, het waren stekelbaarzen dus je kon ook nog geprikt worden door de vinnen en dat deed best zeer. Ik vond het af toe te zielig dat ik er perongelijk expres eentje liet ontsnappen (oeps). Toen het net helemaal leeg was ging even op de rand van de boot zitten om pootje te baaien. Ineens dook uit het niets een bemanning van de boot uit het water met modder in zijn handen.
Hij gooide mij helemaal onder. Ja toen had die iets gestart wat hij niet had moeten doen een “moddergevecht” . Ik had hem nog nooit zo hard horen lachen. Uit eindelijk kwamen er wel meer mensen mee doen. Het was een modderbad, en nog goed voor de huid ook!
We zijn hierna nog even bij de rode ibis gaan kijken. We zijn een stuk naar het eiland gelopen
om te kijken of ik van dichtbij een foto kon maken. Helaas vlogen ze weg voor mij, maar daarvoor in de plaatst hebben we veren kunnen rapen. De veren zijn heel erg rood, het lijkt wel of ze geverfd zijn. We hebben toch nog super foto’s kunnen maken, alleen stonk het erg daar en het branden een beetje aan je voeten door de vogelpoep. Eenmaal terug in huisje stond er voor ons water te wachten om te gaan douche. Ik had echt weer een flash-back van Ghana, ik moest me weer
wassen op de Afrikaanse manier met emmertjes water. Alleen hier was het water wat kouder. Bleek achter af het water uit de koelbox kwamen wij maar klappertanden. Helaas was het alweer tijd om te vertrekken. Ik had daar nog wel een week willen blijven, was echt genieten!
Met de terugreis lag iedereen in het begin teslapen, maar op den duur zijn we toch weer aan het zingen geweest. Onderweg zijn we gestopt om kokosmelk te drinken, uit fatsoen heb ik het weer geproefd, maar nee ik vind het toch nog steeds vies. Om 22.00 uur kwamen we thuis van de trip en was het snel douche en naar bed, want een nacht in de hangmat slapen rust je toch niet helemaal
Uit!



Maandag 07-11-2016 Vandaag was het weer vroeg op staan. Dat viel me toch even zwaar na een
weekeind trip. Moest ook moeite doen om wakker te blijven op stage maar daar zorgde ze wel voor. Ik werd naar boven gestuurd naar de jongens, dat is me toch een chaos, die jongens hebben echt geen oren! Dit was een uitdaging. Ik heb mee geholpen met het wassen en aan kleden en eten geven. Na stage was ik “gesloopt” maar er stond nog salsa les op me te wachten.
Deze keer was het veel draaien, linksomdraai en rechtsomdraai. Ook huiswerk mee gekregen, ik
merk wel dat het nu echt begint het dansen! De mannen kregen ook vrije ruimte om zelf te beslissen wat ze wilde doen, dan moet je als vrouw zijnde toch echt opletten op de tekens die ze geven.
Het geeft wel een kick dat salsa dansen, maar ook vermoeiend , verlangde wel naar mijn bed na een zo’n dag!
Dinsdag 08-11-2016
Gelukkig had ik vandaag een avonddienst, maar van uitslapen kwam niets terecht!
Dan maar aan school beginnen tussendoor afkoelen in het zwembad. Om vervolgens lekker een broodje te gaan eten bij de Tulip, dat is de supermarkt waar wij de boodschappen doen.
Maar wat hadden wij weer! Precies het restaurant gedeelte was gesloten Balen, maar
gelukkig waren er genoeg lekkere dingen bij het bakkertje in de winkel.
We hadden een roomhoorn gekocht, het schijnt iets echt Surinaams te zijn smaakte goed.
Algauw was het weer tijd voor stage ,ik stond deze keer niet op de babykamer maar ik werd naar boven gestuurd om bij jongens mee te helpen. Nou dat is me een gedoe. (jongens
van 2 tot 12 hebben hier echt geen oren) gelukkig werden ze aan het einde wel liever. Op de terug weg naar huis had ik een spraakzame chauffeur. Het is hier echt wonderbaarlijk wat ze allemaal
naast het taxi rijden doen. Deze chauffeur werkte in het ziekenhuis en ging daar allemaal dingen over uit leggen. Dat vond ik natuurlijk wel interessant, en zo ging de rit van een half uur ook wel snel. Thuis was het stil iedereen lag op bed dus ben ik er ook maar ingedoken.
Woensdag 09-11-2016
Vandaag een ochtend dienst dat is fijn dan kan ik meer uren maken. Ik ben dan op tijd thuis en kan dan ook koken. Maar vandaag werd het later maar dat was om een leuke reden, want ik mocht met de kinderen mee naar het ziekenhuis. Ze kwamen daar voor hun eerste controle, dus ze werden gewogen en er werd besproken hoe hun groei proces ging. De zuster waar ik mee was, ging op
gegeven moment weg bij het een gesprek omdat de arts iets aan het navragen was. Ondertussen kwam de arts weer terug en begon aan mij alle informatie te verstrekken.
Kreeg ik de verantwoording van de kinderen. Toen de zuster kwam vroeg ze de arts wat hij besproken had. De arts gaf aan dat ik het allemaal wist. Toch maar even voor de zekerheid waar de arts bij stond de informatie door gegeven zodat ik een bevestiging kreeg dat ik de juiste informatie doorgaf. Met de bus weer terug naar huis, maar deze bleef lang weg. In de bus had ik de pech dat ik naast een betweter zat. Dat werd een lang bus ritje!
Eenmaal thuis aangekomen was het koken en chil avond houden.
Donderdag 10-11-2016
Vandaag een vroegen dienst, het begint wel beetje op te breken elke keer loopt de wekker om 5 uur af. Gelukkig is het bijna weekend en gaat de wekker nog maar een keer zo vroeg af.
Op stage moet ik vechten tegen de slaap, denk dat ik maar lucifers aan schaf om mijn ogen open te houden.
Vanavond vroeg mijn bed in want morgen is het de 11-11 dus dat is carnaval vieren in Suriname!
Vrijdag 11-11-2016
Nog één dag naar stage en dan is het weekend, dat geeft toch een fijn gevoel naar 3 dagen vroeg op staan. Nog even bikkelen op stage! En dan een gezellige avond, want het is natuurlijk de 11 van de 11. We zijn niet in Nederland, dus hadden we de verkleedpartij maar over geslagen. Carnaval werd wel gevierd. Die avond was ook echt gezellig ik kwam ook pas rond 5 uur thuis, denk dat het kwam door dat we iedereen van het dansen tegen kwamen.



Zaterdag 12-11-2016
Vandaag was het uitslapen geblazen, helaas het lukte me niet helemaal want ik zat in het ritme van vroeg op staan. De oplossing hiervan is: verder tukken in de hangmatten en zwemmen.
Maar we kwamen al snel op het idee om naar de montagehal te gaan. Dat is een winkelcentrum
hier met goede kwaliteit kleding, en daarbij een bioscoop. We vertrokken pas rond 15.00 uur naar de montagehal. Bij de Montagehal zag het er gezellig uit, we hebben veel geshopt, maar niets gekocht.
Mandy zei al meteen: ”ik wil hier echt nog keer terug komen” haha. Tegen 7 uur gingen we daar
nog wat eten bij de Subway, want koken daar hadden we geen zin in. We wilde eerst nog naar bioscoop maar er draaide geen leuke films op dat moment, helaas.
Toen we thuis kwamen was iedereen wakker en uitgeslapen en was het super gezellig!
We hebben een serie avond gehouden want morgen stond er een trip op de planning.
Zondag 13-11-2016
Vandaag weer vroeg opstaan, 7 uur de wekker voor de trip naar
Brokopondo stuwmeer en naar Ston (een schiereiland). Ik had er geen moeite mee om vroeg op te staan. Dat is het voordeel als je in het ritme zit van stage en er iets leuks op het programma staat. De trip deed ik met 8 anderen huisgenoten, dus het was een bekent groepje
dat mee ging. We werden rond 8 uur opgehaald door een gids bij ons huis. Nu gingen we toch echt het binnenland in, het binnenland is eerder de jungle omdat 80% van Suriname uit jungle bestaat. Het grootste gedeelte van de bevolking woont in Paramaribo of langs een meer of rivier.
De eerste stop die we kregen was net buiten Paramaribo, daar kregen we uitleg over de geschiedenis van het maken van aluminium. Hier hadden ze een bedrijf dat de grondstof maakte voor aluminium. Maar omdat ze geen overeenkomst konden krijgen met de overheid is het bedrijf gesloten. Voor het bedrijf is ook een grote hoge brug aan gelegd, zodat de schepen er onder door konden. Onder weg zag je ook stenen die gebruikt worden om aluminium te maken liggen. Dat zijn licht bruine stenen die ze vermalen en opwarmen waardoor aluminium ontstaat. Na de uitleg van het bedrijf gingen we op weg naar de Jodensavanne dat is een dorpje onderweg naar het stuwmeer. Toen we daar aankwamen was het eerste wat we zagen, doodskopaapjes die vruchten aan het verzamelen waren om te eten. In dit dorp woonde vroeger joodse mensen. Die mensen daar wonen op wit zand, dat heeft voor hun een bepaalde betekenis in verband met hun geloof. Het geloof voerde ze uit in stilte, wit zand dempte het geluid. het was omdat je meer in contact stond met de aarde. Het witten zand is ontstaan van uit de zee, je hebt een oud gedeelte van Suriname daar is donker zand en je hebt het nieuwe gedeelte wat vroeger de zee was. Door dat de zee bodem omhoog is gekomen, is er wit zand. Nu word het witten zand ook gebruikt om water te filteren.
Er stonden verschillenden monumenten over de joden geschiedenis het word de Jodensavanne genoemd . Je had daar een bron van water dat volgens hun geloof genezende krachten gaf, daarnaast waren er nog graven met verschillenden betekenissen er op afgebeeld. Zo was er een boom die omgekapt was met een bijl, dat betekende dat iemand te vroeg was overleden. Graven waren wel mooi, maar zonde dat het verwaarloost was. De mensen zeggen dat de
overledenen in de nacht niet in hun graf blijven maar dat de ziel gaat rond zweven, om dierbaren op te zoeken. Er was nog een ruïne van een oude kerk waar vroeger het geloof rituelen werden uitgevoerd. In de ruïne zag je ook het witten zand nog liggen en buiten de ruïne was er gras. Maar
We gingen verder naar het Brokopondo meer dat was nog anderhalf uur rijden. Dat had ook met de geschiedenis van de joden temaken. Het dal hebben ze expres onder laten lopen zodat de dammen het niet meer konden houden. Daar woonde vroeger ook veel joden, nu zijn er veel joden begraafplaatsen die onderwater liggen. Ze zeggen dat er een vloek op het meer ligt omdat
de geesten niet meer zo makkelijk weg kunnen. Maar toen we bij het Brokopondo meer aankwamen was het uitzicht geweldig. We moesten eerst even allemaal omkleden in bikini want we gingen ook het meer op. De boot kon omkiepen omdat er allemaal bomen in het meer staan, sommige bomen zijn zo gaan rotten dat ze onder het water verdwenen zijn. Het was wel spannend varen!
We gingen we naar het Stone eiland, schiereiland op het Brokopondo meer.
Het eiland was van de stenen gemaakt waar ze aluminium van maakte, dat zag je daar heel erg goed. Op het eiland hebben we gepicknickt. Na het eten zijn we daar ook snel het water in gerent om af te koelen, was wel uitkijken want er zwemmen ook piranha’s rond. We zaten met met iedereen in het water. De gids had ook gezegd dat het veilig was zolang je geen wondjes had. We zaten daar rustig te praten tot dat ik in een keer iets voelde knabbelen aan me teen! Ik dacht in eerste instantie PIRANHA!!! Gelukkig was het niet zo, het waren vissen die je dodenhuidcellen kwamen op eten, dus een gratis behandeling. Na het zwemen was het tijd om weer langzaam terug te gaan, maar eerst gingen we brulapen spotten, en het was nog gelukt ook. Mooie beesten, alleen jammer dat ze hier ook als avond eten worden gezien door de indianen. We hebben echt een kwartier naar boven zitten kijken, ze kwamen steeds dichter bij echt super gaaf. Na het apen spotten waren we terug gaan varen om vervolgens naar de stuwdam te gaan om te zien hoe het water in het meer geregeld werd.
Weer een mooi uitzicht over het meer, echt super gaaf. Op weg naar huis stopte ineens want we zagen wat kruipen over de weg. Yes we hebben geluk een Anaconda die oversteekt. Echt super gaaf meteen uitgestapt om foto’s te maken, maar je zag dat die ons in de gaten had. De slang ging in de aanval positie, dus toch maar even afstand houden. Thuis aan gekomen even wat eten en bed in toch wel vermoeiende dag geweest.
Maandag 14-11-2016
Vandaag had ik pech ik dacht ga naar stage toe, maar ben heel de nacht
wakker geweest omdat niet lekker was. Ik ben niet naar stage geweest omdat ik bang was om de kinderen aan te steken.
Omdat ik thuis was kon ik skype met Anne-Fleur in Finland waar zij een paar maanden studeert op universiteit. Fijn om je vriendin te spreken als je, je niet lekker voelt.
Wat kunnen onze gesprekken toch lang duren, we zijn weer helemaal bij geklets
Tegen de middag voelde ik me gelukkig wat beter, Mandy moest even gaan kijken voor stof in de stad voor haar zusterpak, ik ben maar mee gegaan om toch maar even uit huis te zijn. Gelukkig is er paracetamol! Na de stof uit gezocht te hebben was het snel weer terug naar huis om weer in
de hangmat in slaap te vallen, om bij te tanken voor de dans les. Deze kon ik niet missen omdat ik volgende week moet afdansen.
Dinsdag 15-11-2016
Vandaag was ik gewoon weer naar stage toe, want ik vond als ik gisteren
toch mee naar de stad en dansles kon dat ik ook gewoon naar stage kon.
Gelukkig had ik het een keer minder druk en kon ik het rustig aan doen.
Weer thuis vroeg Mandy of ik mee ging naar de naaister
die haar zusterpak moest maken voor ziekenhuis. Misschien was het ook
wel goed dat mee ging want Mandy had nooit langs honden gedurfd die
blaffend naar ons toe kwamen. Ze zeggen toch blaffende honden bijten
niet, hier weet je het helaas niet, er zijn zoveel zwerfhonden. Eigenlijk zielig om te zien.
Weer thuis was er Kennit al, hij had belooft om Bakabanas te bakken en ons te leren hoe je dat moest doen. Zo wat hebben wij lekker gegeten,
Bakabanas is met rijst en doperwtjes. Maar het maken van Bakabanas is eigenlijk niet moeilijk, het bestaat uit: bakbananen, bloem, zout, water en suiker. Dit is wel iets dat we nog in Nederland kunnen gaan bakken, dat word smullen.
Woensdag 16-11-2016
Vandaag had ik een late dienste, dus heerlijk uitslapen en genieten. In de ochtend als ik avond dienst heb is het eigenlijk standaard dat ik naar de tulp ga om boodschappen te doen. Dit keer
dachten we ook we gaan lekker eten, maar Sabine en ik hadden weer pech!
We wilde ijskoffie maar dat was nog niet klaar. Altijd wat met ons! Ach ja
dan maar boodschappen doen en lekkere dingen halen. Na boodschappen
doen was het ook nog even afkoelen in het zwembad en met de bus naar
stage. Voor stage had ik nog even gebeld met Nederland, want de meiden van o.n.i-gym hadden wedstrijd en ik was wel benieuwd of ze alles al kenden. Natuurlijk leuk om te horen dat ze de oefenstof kenden ,en het spannend vonden.
Snel naar stage gelopen want de avond dienst was eigenlijk al begonnen(oeps). Het was ook nog een drukke avond dienst. Ik moest weer mee helpen bij de jongens. En daar is het toch rennen en springen. De jongens vroegen mij om hun te overhoren voor school. Dan zie je de leerstof die ze hier hebben, het lijkt veel op onze leerstof alleen wat makkelijker en niet zoveel tegelijk bij elkaar. De kinderen hadden maar 8 vragen die ze uit hun hoofd moesten leren. De jongens hadden de vragen snel onder de knie.
Op terugweg naar huis had ik de spraakzame chauffeur weer. Deze keer vertelde hij over de brandweer vertellen over de brandweer. Ze hebben hier bijna allemaal een
dubbelen baan. Thuis nog even geborreld met zijn allen en daarna na bed.
Donderdag 17-11-2016
Vandaag een vroege dienst op stage, deze had ik omgewisseld met gisteren omdat er in de avond een BBQ op het programma stond bij ons in huis. Het was een gezellige dag op stage en ben langer gebleven. Er was een jongen die mijn hulp vroeg bij zijn rekenwerk.
Super leuk om hem te helpen met rekenen. Multitasking!
Ik ben nog even naar Step een schoenen winkel geweest, want ik
had per ongelijk me slippers gemold oeps! Ik kon de juiste maat niet vinden. Balen!
Bij thuiskomst was het vlees al bijna klaar, gauw tafel dekken en aanvallen. Het was heerlijk, alleen de pindasaus is hier echt wel pittig. Helaas kreeg ik een slecht nieuws
telefoontje van stage. Ik moest me morgen melde in het ziekhuis plaatst van op stage, er was een kindje opgenomen. Was wel even heftig om te horen, het was het jongetje wat ik geholpen had met rekenen. Conclusie vanavond maar niet zo lang stappen als dat de planning
was. We zijn met een party bus door Paramaribo gereden en over die hele hoge brug die gebouwd was voor dat bedrijf wat aluminium maakte en de scheepvaart.
Party bus was wel grappig om keer te doen, we waren vroeg bij Havana en het salsa dansen was nog bezig. Ik kon het toch niet laten om meteen naar huis te gaan, dus je raad het al volgende dag ging
moeilijk worden. Ik heb mij zelf overtroffen en heb met iemand gedanst, helaas geen salsa maar de Merengue. Gelukkig stuurde hij goed aan want anders was het echt ramp geweest denk. Toen
de salsa over was ben ik toch maar naar huis gegaan omdat de wekker wel om kwart voor 6 stond. Dus had nog maar 4 uur om te slapen.
Vrijdag 18-11-2016
Vandaag moest ik naar ziekenhuis en ik vond het toch wel spannend om het kind op te zoeken. Nou
ik met mijn duffe hoofd de taxi gebeld om me bij het AZP af te laten zetten zoals ze me aan de telefoon hadden door gegeven. Naar de kinderafdeling gelopen en vroeg ik waar hij lag. Toen begon het! De zusters gaven aan dat hij hier niet was, hij was niet opgenomen. Ik weer terug naar stage bellen, dat hij niet in het ziekenhuis was opgenomen. Stage zei: ”dat is wel, er is een van onze zusters en die zit op je te wachten”. Ik naar spoedeisende hulp gelopen om te kijken
of die hij daar lag. Ik was een beetje in de stres , ik vond het zo vervelend dat ik het kind kwijt was! Uiteindelijk ging mijn telefoon “goedemorgen iris, heb je het kunnen vinden vanochtend”. ik vertelde dat ik nog op zoek was in het AZP. Ze had de verkeerde informatie gegeven, hij was opgenomen in een ander ziekenhuis. Ik dacht dat gebeurt mij weer! Ik heb snel een taxi aan gehouden om naar het ander ziekenhuis te gaan. Gelukkig vond ik hem daar snel. De zuster van het huis kwam mij ook al tegemoet. Het was even stressen, maar daarna kwam ging alles snel en vlekkeloos. Heb het kind eerst geholpen met baden, want de zuster van het ziekenhuis mocht niets doen, ik heb het kind verzorgd. Ook mee naar de röntgen afdeling geweest om foto’s te laten maken, voor onderzoek. Na de röntgen foto weer terug naar de afdeling. Ondertussen waren er
anderen zusters gekomen om te helpen met de medicatie, want dat was nog
niet helemaal uitgelegd aan mij. De arts van het ziekenhuis was in verwarring gekomen, ook wel apart dat wij moeten weten wat de arts voor schrijft als ze zelf het kind behandeld. Al snel merkte ik dat het kind materialen te kort kwam in het zieken huis zoals wc papier. En dat heb je toch wel echt nodig. Dus dan maar even snel wat gaan halen. Het ziekenhuis was wel een aparte ervaring, maar ik heb wel veel van kunnen leren. Ik heb ook veel vragen kunnen stellen. Ik hoop dat de jongen snel beter word, het is niet zo fijn om in het ziekenhuis te zijn. Weer thuis ff snel in hangmat om bij te slapen voor salsa les. Het was opletten bij salsa les ,veel draaien en
moeilijke combinaties. Wat ben ik blij met de hangmatten, er weer heerlijk in uitgerust om samen met Thiara naar salsa avond in de kroeg te gaan.
We wilde eerst wat drinken en we hebben zo zitten kletsen dat de salsa tijd voorbij was.
Wij naar Tequila voor een dansje, we waren daar altijd met een hele groep naartoe gegaan en nu waren we met zijn tweeën. Dus een andere situatie, je kijkt dan meer om je heen wat er allemaal gebeurt en je bent voorzichtiger. Het was super gezellig. Weer heel laat/vroeg geworden!
Zaterdag 19-11-2016
Vandaag schrok ik pas om 12 uur wakker, oeps! Maar wel lekker een keer zolang slapen.
Vanmiddag stond de dierentuin op het programma. Wij op het fietsje naar de dierentuin. De dieren zaten in kleine hokken, eigenlijk wel sneu om te zien. Veel dieren waren ook verminkt.
Gelukkig zagen we ook loslopende apen, we dachten eerst dat ze ontsnapt waren maar dat was dus niet zo! We hebben ook nog gewinkeld en ik heb eindelijk slippers gescoord en nog een leuke jurk voor de kerst! Thuis stonden huisgenoten Sabine en Sianne al klaar om te gaan vertrekken. Zij gingen een halve marathon lopen. PFFF ik moet er niet aan denken, we wenste ze succes en beloofde dat wij bij de finish zouden staan. Maar wat gebeurde er !We waren bij de finish en stonden al een half uur te wachten maar nergens onze huisgenoten. Navraag gedaan en wat bleek ze waren al 40 minuten binnen. Ze waren veel sneller als wij gedacht hadden! De sfeer was er super gezellig overal live muziek. Ondertussen kregen wij een telefoontje waar we waren. Helaas elkaar mis gelopen jammer!
We zijn met een hele groep uit eten geweest bij de chinees ook weer gezellig dus laat het bed in!
Zondag 20-11-2016
Vandaag hadden we weer wat leuks op de planning staan, het is wel een
weekend in Paramaribo blijven maar er is hier genoeg te beleven. We zijn
op de fiets een monumenten toer gaan doen. Je komt op bijzondere plekjes.
Het was verzamelen bij fort Zeelandia, een museum. We zijn even naar binnen geweest veel te zien over de geschiedenis van Suriname. Was super interessant wilde daar eigenlijk niet weg maar er stond een huisgenoot buiten te wachten. We zijn verder gegaan met onze fietstocht langs monumenten.
De eerste 4 lukte goed, maar na een kop koffie raakte we toch de weg kwijt van de
route! De monumenten waren tot 11.00 uur binnen te bezichtigen , we hebben er voor gekozen om naar de kerken te gaan. Het was de moeite waard, ze zijn mooi te zien.
Op de terugweg naar huis kwamen we langs het ziekenhuis waar ik vrijdag ben geweest Wist niet dat het zo dichtbij was, had ik dat geweten! Sianne had hier nog geen ziekenhuis van binnen
gezien, ik kon haar het één en ander vertellen omdat ik er al geweest was. Van de bewaking mochten we over het terrein lopen. Dit mocht vooral omdat we verteld hadden dat we in opleiding zijn voor verpleegkundigen.
Thuis gekomen ben ik meteen uit de zon gaan zitten want ik was door het fietsten van top tot teen verbrand. Oeps! vergeten in te smeren. Gelukkig trekt het snel weg.
Ik ben nog even mee naar de naaister geweest om het uniform op te halen van Mandy, dat duurde een uur want het was nog niet klaar. Het was leuk om te zien hoe het gemaakt werd, het short was zo in elkaar gezet. Er liepen daar ook jonge kittens zo lief, daar kun je niet omheen, dus heerlijk mee gespeeld. Zo is er alweer een dag voorbij gevlogen!